هیتلر با ارزش‌ترین گنج دریایی جهان را نابود کرد

دیجیاتو نوشت: بیش‌از ۷۰ سال پیش، نازی‌ها طی یک حمله هوایی در جنگ جهانی دوم، باعث نابودی یکی از با ارزش‌ترین گنج های دریایی یعنی فسیل ایکتیوسور شدند.   دانشمندان قطعه‌هایی از فسیل گران‌بهای یک خزنده دریایی عظیم‌الجثه به نام ایکتیوسور (ichthyosaur) را پیدا کردند که گمان می‌رفت سال‌ها پیش طی بمباران نازی‌ها نابود شده باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال ۲۰۱۹ نیز دیگر قطعات این فسیل توسط دیرینه شناسان در موزه تاریخ طبیعی برلین کشف شد.   ایکتیوسور ها گروهی از خزندگان دریایی آبزی بودند که ظاهری شبیه ماهیان و آب‌بازسانان داشتند. این جانداران دریایی در طول دوران میانه زیستی فرگشت یافتند. بر اساس شواهد سنگواره‌ای، آن‌ها تقریباً ۲۵۰ میلیون سال پیش ظاهر و حدود ۹۰ میلیون سال پیش نیز منقرض شدند.       هنگامی که خلبانان نازی فسیل یکی از با ارزش‌ترین گنج های دریایی را در جریان حمله هوایی لندن در جنگ جهانی دوم بمباران کردند، تصویر سیاه و سفید دقیقی از خزنده دریایی درنده، معروف به ایکتیوسور، به‌عنوان تنها اثر بصری از این جاندار باقی ماند. اکنون، دانشمندان دو گچ‌بری از اسکلت این هیولای دریایی را در موزه‌ها کشف کرده‌اند (یکی در ایالات متحده و دیگری در آلمان).   کامل‌ترین فسیل کشف شده از ایکتیوسور، گنج دریایی گران‌بها   این فسیل که در سال ۱۸۱۸ در لایم رجیس، منطقه‌ای در جنوب غربی انگلستان کشف و در سال ۱۸۱۹ ویژگی‌های آن مشخص شد، اولین اسکلت کامل یافت شده از یک ایکتیوسور محسوب می‌شد. این اولین باری بود که دانشمندان این گنج دریایی ارزشمند را با تمام استخوان‌ها و جزئیات آن مشاهده می‌کردند؛ از جمله باله‌های عقبی که در فسیل‌های قبلی مشخص نبودند.   از سال ۱۸۲۰، فسیل این مورد از با ارزش‌ترین گنج های دریایی در مجموعه کالج سلطنتی جراحان لندن نگهداری می‌شد، تا زمانی که طی حمله هوایی آلمان در می سال ۱۹۴۱، موشک‌های ارتش نازی به این کالج اصابت کردند. دانشمندان در ۲ نوامبر در مجله Royal Society Open Science اعلام کردند که فسیل این هیولای دریایی به طور قطع نابود شده است و هیچ سابقه‌ای از مدل‌های گچی این فسیل وجود ندارد.       دین لومکس، دیرینه‌شناس دانشگاه منچستر، می گوید: «محققان زمانی که مطمئن بودند فسیل این گنج دریایی ارزشمند نابود شده، به طور کاملاً تصادفی قالبی از فسیل این موجود را در خزانه‌ موزه‌ای در بریتانیا یافتند. این کشف زمانی صورت گرفت که محققان در حال سفر برای جستجوی فسیل‌های ایکتیوسور اولیه بودند.»   لومکس در ایمیلی به لایو ساینس گفت: «با توجه به اینکه این نمونه ابتدا در بریتانیا پیدا شده است، می‌توان فرض کرد که قالب‌های احتمالی دیگر از این هیولای گمشده و سایر گنج های دریایی نیز در موزه‌ بریتانیا پنهان هستند.»   کشف ۲ نسخه دیگر از فسیل‌ ایکتیوسور ها در آلمان و ایالات متحده       ایکتیوسور ها در زمان دایناسورها می‌زیستند و از ۲۵۰ میلیون سال تا حدود ۹۰ میلیون سال پیش در حال حکومت بر دریاها بودند (از زمان تریاس پیشین تا کرتاسه پسین). آنها بدن‌هایی کشیده با طول حدود ۲۰ متر همراه با سرهای بلند و باریک داشتند.   در سال ۲۰۱۶، لومکس و جودی ماساره، استاد بازنشسته در بخش علوم زمین در SUNY Brockport، اولین نسخه از دو فسیل باقی مانده از ایکتیوسور ها را در موزه پی بادی دانشگاه ییل، واقع در شهر نیوهیون ایالت کنتیکت آمریکا، شناسایی کردند.   این گنج دریایی کشف شده با وجود ارزشمند بودن، بسیاری از جزئیات دقیق ساختار ایکتیوسور ها را نداشت و به نظر می‌رسید یک نسخه بسیار اولیه و قدیمیست که مستقیماً از نسخه اصلی در اوایل تاریخ خود ساخته شده است.   در دسامبر سال ۲۰۱۹، لومکس هنگام بازدید از مجموعه‌های موزه تاریخ طبیعی برلین، دومین نسخه از فسیل ایکتیوسور را پیدا کرد. طبق گزارش‌های موجود، هیچ سابقه‌ای مبنی بر حضور این فسیل در کاتالوگ‌های موزه وجود نداشت و لومکس در حین پرسه زدن در راهروهای انبار، با این نسخه روبه‌رو شد.   او می‌گوید: «هنگامی که در حال مطالعه بر روی فسیل‌ها و گنج‌های باستانی ارزشمند موجود در موزه بودم، ناگهان با این گنج دریایی خارق‌العاده برخوردم و فوراً متوجه شدم که این فسیل متعلق به کدام جاندار است.»   طبق مطالعات انجام شده توسط لومکس، فسیل‌ یافت شده در برلین برای تطابق بیشتر با تصویر سیاه سفید موجود از فسیل، دستکاری شده بود و وضعیت بسیار بهتری نسبت به فسیل قبلی داشت. این فسیل احتمالاً دیرتر از نمونه ییل تشکیل شده است و می‌تواند جزئیات اسکلت ایکتیوسور را با دقت بیشتری به‌نمایش بگذارد.   فسیل‌های کشف شده از این گنج های دریایی نشان می‌دهند که برخی از جزئیات ساختار اسکلت ایکتیوسور ها به طور دقیق در نقاشی باقی مانده ثبت نشده است. به‌عنوان مثال، در تصویر استخوان ران راست باریک‌تر، متقارن‌تر، و بهتر نسبت به قالب برلین است. به‌علاوه، جزئیاتی در استخوان‌های باله عقب در سمت راست وجود دارد که در تصویر ثبت نشده است.       اگر این قالب‌ از فسیل‌ها نبودند، هیچ راهی برای دیرینه شناسان مدرن وجود نداشت تا بررسی کنند که آیا ساختار نقاشی‌ موجود از هیولاهای دریایی درست است یا خیر.   بر اساس این مطالعه، در حالی که مشخص نیست چه کسی فسیل ایکتیوسور را برای اولین بار در اوایل قرن نوزدهم (پیش از حمله هوایی هیتلر) پیدا کرده است، اما احتمال قوی وجود دارد که توسط دیرینه شناس انگلیسی و جمع آوری‌کننده فسیل، مری آنینگ، کشف شده باشد.   بر اساس گزارش موزه تاریخ طبیعی لندن، آنینگ به دلیل اکتشافات دوره ژوراسیک (۲۰۱ میلیون تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) در لیم رگیس، از جمله اولین فسیل‌های شناخته شده ایکتیوسور و اولین اسکلت کامل خزنده دریایی گردن دراز به نام پلزیوسار، شهرت داشت.   لومکس گفت: «پیدا کردن قالب‌های فسیل گمشده از زمان هیتلر، تقریباً مثل این بود که گام روی جای پای مری آنینگ گذاشته‌ام و همان هیجان کشف دوباره این فسیل را داشتم.»

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: گنج دریایی گنج های دریایی میلیون سال پیش ایکتیوسور ها حمله هوایی فسیل ها کشف شده کشف شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۳۷۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک کشف علمی از جنس اشعار «خیام»؛ فسیل انسان در حمّام خانۀ شما! (+عکس)

 یک فسیل فکّ انسان که میلیون‌ها سال در سنگ حفظ شده باشد، از آن چیزهایی است که دانشمندان سال‌ها برای یافتنش در محیط‌های طبیعی تلاش می‌کنند. اما چه می‌شود اگر این فک در کفپوش حمام شما و درون یک کاشی تراورتن قرار داشته باشد؟ بله این کاملا امکانپذیر است.

به گزارش فرادید، یک نمونه حیرت‌انگیز از چنین کشفی اخیراً در بخش فسیل‌های وبسایت اخبار اجتماعی ردیت (r/fossils) فاش شد؛ زمانی که فردی ناشناس در ترکیه تصویری از چیزی شبیه به برش عرضی یک فک انسان را که در کاشی خانه‌ی نوساز والدینش یافته بود، آپلود کرد.

این موضوع حتی با وجود اینکه فرد ناشناس اعلام کرد که دندانپزشک است و فک را به محض دیدن تشخیص داده، ممکن است شبیه یکی دیگر از داستان‌های اغراق‌آمیز اینترنتی به نظر برسد. اما عکس‌ها کاملاً قانع‌کننده بودند: یک فک که به صورت جانبی از میان حداقل پنج دندان آن بریده شده، به طور مرتب در سطح کاشی تراورتن محصور شده بود.

این کشف، رازها و پرسش‌هایی را به دنبال دارد: این فک باستانی متعلق به چه کسی بوده، چگونه به کاشی حمام تبدیل شده است و بقیه بدن کجاست؟

داستان‌هایی در سنگ

سنگ تراورتن در نزدیکی چشمه‌هایی تشکیل می‌شود که آب آن‌ها سرشار از کربنات کلسیم محلول است. این کربنات کلسیم لایه‌هایی از سنگ را تشکیل می‌دهد، نوعی نسخه‌ی عظیم طبیعی از همان اتفاقی که روی لوله‌ها یا درون سماور خانه می‌افتد (در جاهایی که آب حاوی املاح زیادی است).

در حین تشکیل، سنگ تراورتن ممکن است برگ، چوب و بقایای جانوران (از جمله انسان‌سانان باستانی) را در خود جای دهد. این لایه‌های تراورتن می‌توانند به آبشارهای چشمگیری مانند آبشارهای چشمه‌های Mammoth در پارک ملی Yellowstone تبدیل شوند.

لایه‌های تراورتن مانند آنچه در Mammoth Hot Springs وجود دارد، ممکن است در حین شکل‌گیری، بقایای گیاهان و حیوانات را در خود به دام بیاندازند.

مناطق مشابهی را از تشکیل تراورتن را می‌توان در استان دنیزلی در جنوب شرقی ترکیه مشاهده کرد. خطوط راه راه چشمگیر رسوبات تراورتن در این منطقه باعث محبوبیت این سنگ برای استفاده در خانه‌ها و ساختمان‌های تجاری شده است.

در سال ۲۰۰۲، دکتر Mehmet Cihat Alçiçek، استاد زمین‌شناسی در دانشگاه Pammukale، در حال بررسی فسیل‌ها در پنل‌های تراورتن تراش‌نخورده در نزدیکی روستای Kocabaş بود که طرح کلی جمجمه‌ای شبیه انسان را دید.

Alçiçek و متخصصان آناتومی و زمین‌شناسی سرانجام به این نتیجه رسیدند که این جمجمه متعلق به فردی از گونه‌ی Homo erectus است که بین ۱.۶ تا ۱.۲ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. تنها چیزی که از آن باقی مانده بود، برشی مورب از ابرو به سمت پشت جمجمه بود، به ضخامت تنها ۱.۵ سانتیمتر. هیچ قسمت دیگری هرگز پیدا نشد.

نمونه‌ای خیره‌کننده

حال به سراغ فک جدیدی می‌رویم که در کاشی تراورتن گیر کرده است و هنوز نام یا هویت شناخته‌شده‌ای ندارد. با به‌روزرسانی‌های پست ردیت، مشخص شد که معادت تراورتن ترکیه منبع این سنگ بوده و انسان‌شناسان سراسر جهان از این فرصت برای مطالعه‌ی فک استقبال کرده‌اند.

در حالی که هنوز هیچ برنامه‌ای در نظر گرفته نشده است، هر مطالعه‌ای احتمالاً با انتقال فک و تراورتن اطراف آن به آزمایشگاهی برای اسکن CT آغاز می‌شود و پس از آن کار پر زحمت جدا کردن استخوان از سنگ دنبال خواهد شد. روش‌های امروزی می‌توانند اطلاعات شگفت‌انگیزی از فسیلی مانند این به دست ‌دهند.

اولین هدف، تعیین سن استخوان خواهد بود. برای تعیین سن جمجمه‌ی Kocabaş، تیمی از محققان بین‌المللی از روشی به نام "تاریخ‌گذاری هسته‌ای کیهانی" استفاده کردند. هنگامی که این ذرات به مواد معدنی حاوی اکسیژن و سیلیسیم برخورد می‌کنند، برخی از اتم‌ها را به ایزوتوپ‌های رادیواکتیو تبدیل می‌کنند.

با نمونه‌گیری از کریستال‌های کوارتز از کاشی تراورتن و اندازه‌گیری سرعت تجزیه در ایزوتوپ‌های رادیواکتیو، می‌توان تخمین زد که چه مدت پیش صاحب فک باستانی در معرض سطح زمین قرار داشته است.

فک همچنین دارای بخش مهمی است که جمجمه Kocabaş فاقد آن است: دندان‌ها. دندان‌ها کپسول‌های زمانی از بخش‌های زیادی از دوران کودکی یک فرد هستند و می‌توانند قدرتمندترین ابزار برای قرار دادن یک فسیل در شجره‌ی خانوادگی گسترده‌تر باشند.

با مطالعه‌ی نرخ رشد مینا، محققان می‌توانند زمان وقوع رویدادهای متعددی از جمله تولد، از شیر گرفتن و بلوغ را بررسی کنند. تنش‌های فصلی و دوره‌هایی که فرد از بیماری رنج می‌برد، می‌تواند در مینا ثبت شود. همچنین در اطراف ریشه‌هایشان، دندان‌ها لایه‌هایی از ماده‌ای رسوب‌مانند ایجاد می‌کنند که می‌تواند نشانه‌هایی از استرس‌های قابل توجه زندگی را نیز حفظ کند.

اثرات دیگری نیز روی سطوح دندان‌ها در داخل رسوب سختی به نام "جرم دندان" حفظ می‌شود که ممکن است حاوی ذرات ریز ذرات غذا و میکروب‌ها باشد. همچنین می‌توان ردیابی از چربی‌ها، پروتئین‌ها و حتی دود را در جرم دندان حفظ کرد.

بزرگترین منبع بالقوه اطلاعات در مورد یک فرد باستانی، DNA است. اما DNA برای همیشه باقی نمی‌ماند. حفظ آن در استخوان‌های باستانی به دما و محیط شیمیایی بستگی دارد. بهترین ژنوم‌های باستانی از غارهای سرد به دست می‌آیند.

به نظر نمی‌رسد تراورتن که در چشمه‌های گرم تشکیل می‌شود به اندازه کافی امیدوارکننده باشد. با این حال، بدون تلاش نمی‌توان از چیزی مطمئن شد. خوشبختانه، ژنتیک‌دان‌ها برای اینکه بفهمند آیا DNA حفظ شده است یا خیر، نیازی به نمونه‌گیری از خود فک ندارند، زیرا می‌توانند روی استخوان یا دندان حیوانی از همان رسوب آزمایش کنند.

و آخرین نکته اینکه احتمال یافتن بقیه اسکلت بسیار اندک است. اگرچه ممکن است بخش‌های دیگری از بدن این انسان باستانی در پنل‌های دیگر تراورتن در جاهای دیگر (مثل حمام یک خانه) وجود داشته داشته باشند، اما تشخیص اینکه آن‌ها بخش‌هایی از بدن انسان هستند قطعا به هیچ وجه ساده نیست و بنابراین به احتمال زیاد آن قطعات جلب توجهی نخواهند کرد و شانس پیدا شدنشان بسیار بسیار اندک خواهد بود.

کانال عصر ایران در تلگرام